Heenreis en eerste dagen
Door: Nick
08 Maart 2013 | Saudi Arabië, Riyad
Hallo iedereen en welkom bij de blog (of is het het blog?) over mijn stage in Saoedi Arabië,
Ik heb mijzelf het goede voornemen gedaan om hier geregeld wat over mijn avonturen te berichten (laten we eens zien hoe lang ik dat vol hou). Hier kunnen jullie dus terecht met al jullie vragen in de trant van: Goh; zou Nick nog leven; zou die al moslim geworden zijn of zou die al een kameel getemd hebben? Al deze zaken zullen natuurlijk ter zijne tijd behandeld worden. Ik zal eerst echter maar eens beginnen met een kleine samenvatting van wat deze onderneming nu precies inhoudt.
Ik zit hier in Saoedi Arabië voor mijn laatste master stage (na deze stage ben ik klaar met mijn studie ). Ik ben hier op 6 maart heen gevlogen en zal op 15 juni huiswaarts keren. Ik ga hier de woestijn vegetatie van een transect in het noordwesten (langs de kust) van het land in kaart brengen. Hiervoor zal ik onder professor Mohamed el-Sheikh (of hoe je het ook schrijft) werken. Maar dat lijkt me genoeg achtergrond info voor nu, tijd om aan het verhaal te beginnen.
Op 6 maart was het dan eindelijk zover. Na de vele problemen met het aanvragen van een visum en dergelijke was de dag van vertrek dan toch eindelijk gekomen. Tijd om in het vliegtuig te stappen en van het koude Nederland naar het immer warme Saoedi Arabië te vliegen. De eerste vlucht naar Dubai verliep in principe soepel. Ware het niet dat we om de een of andere reden niet mochten landen in Dubai en daarom over de rest van de Verenigde Arabische Emiraten gevlogen hebben. Dit heeft gezorgd voor meer dan 1:15 uur vertraging waardoor mijn eerst zo comfortabele 1:45 aan overstaptijd geslonken was naar zo’n 20 minuten. In die tijd moest ik dus opnieuw door de security, de gate en natuurlijk mijn weg zien te vinden over één van de grootste vliegvelden te wereld (ik moest zelfs een stukje met de trein van de ene gate naar de andere).
Uiteindelijk gelukkig toch in Riyad aangekomen waar mij het volgende obstakel opwachtte, de immigratiedienst. Gelukkig willen Saoedische immigratiebeambten je best even voor laten gaan als je er Westers uitziet. Hierdoor heb ik maar een kleine drie kwartier in de rij gestaan in tegenstelling tot de afrikanen en Aziaten die waarschijnlijk uren in de rij staan.
In Riyad aangekomen kreeg ik een vorstelijk onthaal van Mohamed, Abdulah (een PhD student van Mohamed) en zijn broer. Zij hebben me met de auto naar mijn kamer gebracht. Daar had Mohamed nog 500 rial (gelijk aan 100 euro) en wat boodschappen voor me. Het was ondertussen ongeveer 5:30 dus toen iedereen weg was ben ik maar gelijk gaan slapen.
De volgende ochtend heb ik heerlijk tot 12 uur uitgeslapen. Toen ik me in de badkamer een beetje opgefrist had stond er al weer iemand op mij te wachten. Dit keer was het Sameh, een andere PhD student van Mohamed. Samen met Sameh en Mohamed ben ik toen voor een kleine tour over de universiteit vertrokken. Ze hebben mij de faculteit en het herbarium laten zien en mij een werkplek toegewezen. De laatste stop van de tour was het restaurant waar ik van mijn lunch genoten heb voor 2 rial (40 cent).
‘s Avonds namen Sameh, Abdulah en zijn broer me mee de stad in om wat te winkelen. Eigenlijk had ik alleen wat spulletjes van huishoudelijke aard als een prullenbak en WC-papier nodig maar mijn kompanen hadden hun eigen boodschappenlijstjes die voornamelijk elektronica en parfum betroffen (ongelofelijk hoeveel tijd Saoedische mannen in een parfumerie kunnen besteden). Nu ik in al mijn huishoudelijke behoeften voorzien was en ik een werkende SIM-kaart gescoord had werd het tijd om mijn eerste dag in Saoedi Arabië af te sluiten.
De volgende ochtend heb ik lekker uitgeslapen. In de middag heb ik met Mohamed en weer een andere PhD student gegeten. Dit maal de voor Saoedi Arabië traditionele kip met rijst. Morgen is het zaterdag, dit zal daarom ook mijn eerste werkdag worden (het weekend valt hier op donderdag en vrijdag). Ik ben benieuwd wat dit me gaat brengen.
Hierbij eindig ik dan de eerste post van mijn blog, sorry voor de enorme lap tekst maar ik kan jullie verzekeren dat dit de ingekorte versie van het verhaal was. (Het origineel was bijna 1400 woorden.)
Ik heb mijzelf het goede voornemen gedaan om hier geregeld wat over mijn avonturen te berichten (laten we eens zien hoe lang ik dat vol hou). Hier kunnen jullie dus terecht met al jullie vragen in de trant van: Goh; zou Nick nog leven; zou die al moslim geworden zijn of zou die al een kameel getemd hebben? Al deze zaken zullen natuurlijk ter zijne tijd behandeld worden. Ik zal eerst echter maar eens beginnen met een kleine samenvatting van wat deze onderneming nu precies inhoudt.
Ik zit hier in Saoedi Arabië voor mijn laatste master stage (na deze stage ben ik klaar met mijn studie ). Ik ben hier op 6 maart heen gevlogen en zal op 15 juni huiswaarts keren. Ik ga hier de woestijn vegetatie van een transect in het noordwesten (langs de kust) van het land in kaart brengen. Hiervoor zal ik onder professor Mohamed el-Sheikh (of hoe je het ook schrijft) werken. Maar dat lijkt me genoeg achtergrond info voor nu, tijd om aan het verhaal te beginnen.
Op 6 maart was het dan eindelijk zover. Na de vele problemen met het aanvragen van een visum en dergelijke was de dag van vertrek dan toch eindelijk gekomen. Tijd om in het vliegtuig te stappen en van het koude Nederland naar het immer warme Saoedi Arabië te vliegen. De eerste vlucht naar Dubai verliep in principe soepel. Ware het niet dat we om de een of andere reden niet mochten landen in Dubai en daarom over de rest van de Verenigde Arabische Emiraten gevlogen hebben. Dit heeft gezorgd voor meer dan 1:15 uur vertraging waardoor mijn eerst zo comfortabele 1:45 aan overstaptijd geslonken was naar zo’n 20 minuten. In die tijd moest ik dus opnieuw door de security, de gate en natuurlijk mijn weg zien te vinden over één van de grootste vliegvelden te wereld (ik moest zelfs een stukje met de trein van de ene gate naar de andere).
Uiteindelijk gelukkig toch in Riyad aangekomen waar mij het volgende obstakel opwachtte, de immigratiedienst. Gelukkig willen Saoedische immigratiebeambten je best even voor laten gaan als je er Westers uitziet. Hierdoor heb ik maar een kleine drie kwartier in de rij gestaan in tegenstelling tot de afrikanen en Aziaten die waarschijnlijk uren in de rij staan.
In Riyad aangekomen kreeg ik een vorstelijk onthaal van Mohamed, Abdulah (een PhD student van Mohamed) en zijn broer. Zij hebben me met de auto naar mijn kamer gebracht. Daar had Mohamed nog 500 rial (gelijk aan 100 euro) en wat boodschappen voor me. Het was ondertussen ongeveer 5:30 dus toen iedereen weg was ben ik maar gelijk gaan slapen.
De volgende ochtend heb ik heerlijk tot 12 uur uitgeslapen. Toen ik me in de badkamer een beetje opgefrist had stond er al weer iemand op mij te wachten. Dit keer was het Sameh, een andere PhD student van Mohamed. Samen met Sameh en Mohamed ben ik toen voor een kleine tour over de universiteit vertrokken. Ze hebben mij de faculteit en het herbarium laten zien en mij een werkplek toegewezen. De laatste stop van de tour was het restaurant waar ik van mijn lunch genoten heb voor 2 rial (40 cent).
‘s Avonds namen Sameh, Abdulah en zijn broer me mee de stad in om wat te winkelen. Eigenlijk had ik alleen wat spulletjes van huishoudelijke aard als een prullenbak en WC-papier nodig maar mijn kompanen hadden hun eigen boodschappenlijstjes die voornamelijk elektronica en parfum betroffen (ongelofelijk hoeveel tijd Saoedische mannen in een parfumerie kunnen besteden). Nu ik in al mijn huishoudelijke behoeften voorzien was en ik een werkende SIM-kaart gescoord had werd het tijd om mijn eerste dag in Saoedi Arabië af te sluiten.
De volgende ochtend heb ik lekker uitgeslapen. In de middag heb ik met Mohamed en weer een andere PhD student gegeten. Dit maal de voor Saoedi Arabië traditionele kip met rijst. Morgen is het zaterdag, dit zal daarom ook mijn eerste werkdag worden (het weekend valt hier op donderdag en vrijdag). Ik ben benieuwd wat dit me gaat brengen.
Hierbij eindig ik dan de eerste post van mijn blog, sorry voor de enorme lap tekst maar ik kan jullie verzekeren dat dit de ingekorte versie van het verhaal was. (Het origineel was bijna 1400 woorden.)
-
09 Maart 2013 - 11:34
Loes:
Kijk dat is nog eens goedkoop lunchen! Wou dat we dat hier ook konden... Maar je bent precies op tijd weg gegaan hoor Nick! Het begin van de week was het supermooi weer, maar nu is het al weer volop regen hier in Nijmegen, en het ziet er zelfs naar uit dat het weer gaat vriezen... :S Heel veel plezier in ieder geval, succes vandaag met je eerste werkdag! ;) Ben benieuwd naar al je verhalen.
Groetjes Loes -
09 Maart 2013 - 21:13
Marjolein En Thomas:
Hoihoi! Het valt nog wel mee met lap tekst hoor ;) Veel plezier en succes en probeer ze uit elkaar te houden, met al die arabische namen ;) Kun je al arabisch lezen? Groetjes van Thomas en Marjolin -
10 Maart 2013 - 14:02
Roeland:
He Nick
Klinkt goed allemaal, het ruikt in ieder geval goed. Misschien dat ze daar nog een echte metro man van je weten te maken met al die parfumerie!!
Succes en veel plezier
groetjes roeland -
12 Maart 2013 - 08:23
:
Hey jongens,
De lunch is niet het enige wat goedkoop is, ze serveren drie maal daags een maaltijd voor 2 rial. De kwaliteit is ook goed (ik denk wel beter dan de refter). Het enige minpunt is dat ze iedere dag hetzelfde hebben rijst met kip (kluiven) en groente. Je kan dan nog wel wat varieren in je toetje, groente (allebei twee opties) en je kunt je kip verruilen voor vegaburgers maar het gaat alsnog heel snel vervelen.
Er is hier inderdaad weinig variatie in namen, de meeste mensen heten, Mohamed, Achmed of Abdulah. Daar compenseren ze dan weer voor door allemaal iets van 4 namen te hebben, maar ja, die kan ik sowieso toch niet allemaal onthouden. In mijn telefoon heb ik maar gewoon besloten om ze te nummeren. Ik kan al een paar woordjes arabisch (begroetingen). Arabische letters lezen is me nog niet gelukt, maar ik kan al wel de cijfers lezen. Dit is overigens wel echt een vereiste aangezien je anders nergens de weg kan vinden. In de trant van, hmmm, ik moet bij gebouw nummer 15 zijn, is dat nu gebouw streepje v of gebouw streepje o.
Roeland, ze zouden wel heel erg hun best moeten doen om van mij een metro man te maken.
Groeten,
Nick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
